ΒΟΛΙΩΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΜΕ ΔΙΟΞΙΝΕΣ; ΟΧΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

(αναδημοσίεση από http://www.enallaktikos.gr/ar45714el-voliwtika-proionta-me-dioksines-oxi-eyxaristw.html) 

Άρθρο του μέλους της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου Βασιλικής Νάκου

Η πρώτη φορά που ακούσαμε για διοξίνες ήταν ίσως είκοσι χρόνια πριν, το 1999, όταν αποκαλύφθηκε το πρώτο διατροφικό σκάνδαλο στην ΕΕ με ρυπασμένα αυγά και κοτόπουλα στο Βέλγιο. Αυτά είχαν ρυπανθεί μέσω των ζωοτροφών, η διοξίνη μετρήθηκε 1562 φορές πάνω από το όριο που είχε θεσπίσει τότε η ΕΕ, πολλές χώρες απαγόρευσαν τις εισαγωγές και η βελγική κυβέρνηση οδηγήθηκε σε παραίτηση.

Τι ήταν, όμως, αυτό που μας τρόμαξε τότε τόσο πολύ; Μα η γνωριμία αυτή καθεαυτή με τις διοξίνες, αυτές τις χημικές ουσίες που παράγονται ως παραπροϊόντα βιομηχανικών κυρίως διεργασιών, όπως η ατελής καύση απορριμμάτων, ξύλου, πετρελαίου και η λεύκανση χαρτοπολτού, λόγω της παρουσίας χλωρίου, η δυνατότητά τους να βιοσυσσωρεύονται και να απορροφώνται από το λίπος κάθε οργανισμού και η συνειδητοποίηση ότι, πολύ απλά, αν παραχθούν, δεν γλιτώνουμε από αυτές. Θα περάσουν στον οργανισμό μας μέσα από την αναπνοή, το νερό, την τροφή μας και οι μητέρες θα τις περάσουμε μέσα από το μητρικό γάλα στα νεογέννητα μωρά μας.

Κι αυτό που μας τρόμαξε ακόμα πιο πολύ ήταν η συνειδητοποίηση ότι η Ελλάδα δεν ήταν έξω από το χορό. Γιατί ήταν ήδη μια χώρα με αυξημένη κατανάλωση κτηνοτροφικών προϊόντων, δηλαδή προϊόντων που προέρχονται από ζώα είτε εισαγόμενων είτε ελληνικών που το λίπος τους μπορούσε να διαθέτει συσσωρευμένες διοξίνες, και που αυτές στην Ελλάδα παράγονταν κατά βάση από την καύση σκουπιδιών σε ανεξέλεγκτες χωματερές (συχνό καλοκαιρινό φαινόμενο). Και παρότι η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και ο Διεθνής Οργανισμός Ερευνών για τον Καρκίνο έχουν χαρακτηρίσει τις διοξίνες καρκινογόνες, αλλά και υπεύθυνες για βλάβες σε ανοσοποιητικό και ενδοκρινικό σύστημα, σε πνεύμονες και δέρμα, καθώς και μια σειρά ακόμη προβλημάτων υγείας, ο μέσος Έλληνας καταναλωτής ξέχασε το φόβο του. Και μαζί και το πρόβλημα.

Μέχρι που αυτό ξαναχτύπησε, πολλές φορές: 

• Το 2004, γαλακτοκομικά προϊόντα από την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γερμανία περιείχαν διοξίνες προερχόμενες από ρυπασμένα ζώα λόγω ζωοτροφής.
• Το 2005 διοξίνες ανιχνεύτηκαν σε χοιρινό κρέας από την Ολλανδία και πάλι λόγω της ζωοτροφής που χρησιμοποιήθηκε.
• Το 2006 ανιχνεύτηκε διοξίνη σε ζελατίνη προερχόμενη από κόκκαλα χοιρινού.
• Το 2007 ανιχνεύτηκαν διοξίνες σε ινδικό κόμι γκουάρ (συστατικό που χρησιμοποιείται σε συμπληρώματα διατροφής) εξαιτίας παρασιτοκτόνων που χρησιμοποιήθηκαν κατά την καλλιέργεια.
• Το 2008 ανιχνεύτηκε ρυπασμένο με διοξίνες κατεψυγμένο χοιρινό κρέας εξαιτίας των ζωοτροφών. Την ίδια χρονιά η Ιρλανδία υποχρεώθηκε να καταστρέψει χιλιάδες τόνους χοιρινού κρέατος και τα παράγωγά του, όταν ανιχνεύτηκαν σε δείγματα ποσοστά διοξινών 200 φορές υψηλότερα από τα θεωρούμενα ασφαλή.
• Την περίοδο 2010-2011 πάνω από 4.000 φάρμες εκτροφής χοίρων και πουλερικών έκλεισαν στη Γερμανία, καθώς βρέθηκαν υψηλά ποσοστά διοξίνης στις ζωοτροφές που χρησιμοποιούσαν. Αυγά (περίπου 14 τόνοι επεξεργασμένων) είχαν εξαχθεί σε Ολλανδία και Βρετανία για βιομηχανική χρήση, όπως ως συστατικό σε μαγιονέζες, μπισκότα, κ.ά. προϊόντα. Η ρυπασμένη με διοξίνη τροφή έφτασε τους 150.000 τόνους, ενώ η «αποκάλυψη» έγινε μήνες μετά την ανίχνευση της διοξίνης από το εργαστήριο που έκανε τους ελέγχους με αποτέλεσμα κανείς να μην γνωρίζει πόσες διοξίνες καταναλώθηκαν μέσα σε «ύποπτα» προϊόντα.

Και αυτό είναι το κοινό σημείο σε όλα τα προαναφερόμενα διατροφικά σκάνδαλα: η διοξίνη ταξίδεψε μέσω εισαγωγών σε όλη την Ευρώπη και, μέχρι να αποκαλυφθεί, καταναλώθηκε ευρέως, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα.

Κι αν όλα αυτά κάποτε αποτελούσαν σκάνδαλο, σήμερα στην Ελλάδα αδειοδοτείται η παραγωγή διοξινών με τη βούλα του Υπουργείου Περιβάλλοντος! Και ο Έλληνας θα μπορεί να ταϊστεί ξανά με διοξίνες (νόμιμα αυτή τη φορά), ο δε Βολιώτης θα χορτάσει από αυτές. Γιατί η παραγωγή τους από την καύση απορριμμάτων στη γνωστή τσιμεντοβιομηχανία της περιοχής θα «εμπλουτίσει» τα τοπικά προϊόντα και θα προσφέρει νέες γαστριμαργικές απολαύσεις σε όσους αναζητούν ντόπιες γεύσεις. Ποιος θα καταναλώσει το ντόπιο γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα βότανα και τα παραδοσιακά γλυκά Πηλίου, τα τοπικά αναψυκτικά, το καλό ντόπιο τσίπουρο και τα κρασιά των τοπικών αμπελώνων, τα ξακουστά μήλα, τα αμύγδαλα και το καλό μέλι, όταν θα ξέρει ότι είναι γεμάτα ντόπιες διοξίνες;

Κι επειδή ένα τέτοιο σενάριο δεν… σηκώνει πλάκα, ας θυμηθούμε τι έγινε και στο Βόλο όταν το 2007, ύστερα από καταγγελία κτηνοτρόφου για ρύπανση της περιοχής γύρω από το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας, εντοπίστηκαν βαρέα μέταλλα και διοξίνες. Τα αποτελέσματα της έρευνας που διενήργησε ο “Δημόκριτος”, αλλά και το εξειδικευμένο Εργαστήριο Ελέγχου Κυκλοφορίας Ζωοτροφών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ήταν να μπουν 1000 αιγοπρόβατα σε καραντίνα, να απαγορευτεί η ελεύθερη βοσκή των ζώων σε απόσταση 1.500 μ. από τη Χαλυβουργία Θεσσαλίας και η διάθεση των συγκεκριμένων αμνοεριφίων στην αγορά όπως και των παραγόμενων προϊόντων τους (γάλα προς κατανάλωση ή γάλα προς παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων), ενώ επιβλήθηκε ο περιορισμός των ζώων σε ποιμνιοστάσια. Και το γάλα τους να καίγεται στον κλίβανο της Χαλυβουργίας για πολλούς μήνες, αν και κανείς αρμόδιος δεν είχε αποκαλύψει πού διοχετευόταν το γάλα ως τότε.

Ας απαντήσουν, λοιπόν, σοβαρά όσοι στηρίζουν και προωθούν την καύση απορριμμάτων, ποιος θα αποζημιώσει τους παραγωγούς της Μαγνησίας όταν τα προϊόντα τους δηλητηριαστούν, δυσφημιστούν και μποϋκοταριστούν χειρότερα και από αυτά της Βοιωτίας όταν ανιχνεύτηκε εξασθενές χρώμιο στο νερό της; Ποιος θα τους αποζημιώσει όταν το ελαιόλαδο γίνει χειρότερο από ορυκτέλαιο και όταν το γάλα τους σπείρει πανικό σαν το γάλα του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Γερμανίας που έσπειρε πανικό σε ολόκληρη την Ευρώπη;

Στο θέμα των διοξινών δεν υπάρχει μέση λύση, δεν υπάρχουν όρια. Η ασφαλής λύση είναι μόνο η μη παραγωγή τους. Και για όλα τα παραπάνω, οφείλουν στον αγώνα κατά της καύσης απορριμμάτων να συνταχθούν όλοι οι παραγωγικοί φορείς, όλοι οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι βιοκαλλιεργητές, οι μελισσοκόμοι, οι παραγωγοί τροφίμων. Πριν να είναι αργά, πριν όλος ο κόσμος γυρίσει την πλάτη του στα βολιώτικα προϊόντα, προκειμένου να μην φάει δηλητήρια. 

Περισσότερα για τις επιπτώσεις των διοξινών στην υγεία στη σελίδα της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών: http://epitropiagonavolou.blogspot.com/p/blog-page_27.html