ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΖΗΣΑΝΕ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ

«Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη...» και δε θα τον αφήσουμε σε χλωρό κλαρί!

Αλληλεγγύη στους ανθρώπους του μόχθου και αγώνας ενάντια σε όσους κερδοφορούν λεηλατώντας φυσικό πλούτο και ανθρώπινες ζωές!

«Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία

κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα

τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία

άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα»

Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης Ν. Γκάτσος

Ο εφιάλτης της Περσεφόνης, που δεν είναι άλλος από τη λεηλασία της γης, κάθε ίχνους ζωής σε αυτή και συνοδεύεται από την πλήρη αποχαύνωση ενός κοινωνικού σώματος που ενσωματώνει την κουλτούρα του ατομικού συμφέροντος,  βγήκε σεργιάνι στην δυτική και ανατολική Αττική πριν λίγες μέρες. Η καμμένη έκταση συνολικά ξεπερνάει τα 70.000 στρέμματα. Οι νεκροί ήδη πλησιάζουν τους 100, ενώ οι δηλωμένοι αγνοούμενοι είναι ακόμα δεκάδες. Κόποι μιας ζωής έγιναν στάχτη, αφήνοντας τους μόνιμους κατοίκους αυτών των περιοχών άστεγους, να μετρούν τεράστιες υλικές ζημιές, να διαβιούν υπό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης και κουβαλώντας το τραύμα του πένθους για παιδιά, γονείς, φίλους, γείτονες... Δε θέλει πολύ για να βγάλει κάποιος το συμπέρασμα οτι η επόμενη μέρα έφερε στο φως μια κατάσταση με όλα τα χαρακτηριστικά μιας ανθρωπιστικής κρίσης.

Από την πρώτη στιγμή ενεργοποιήθηκαν τα αντανακλαστικά του κόσμου του μόχθου, που κριτήριό του έχει την απαλοιφή του ανθρώπινου πόνου. Και αυτό δεν αποτελεί ευχολόγιο, ούτε παροδική φιλανθρωπική έκφραση που ξεπλένει ενοχές ή και αναίσχυντα επιχειρεί να οικοδομήσει το προφίλ μιας υποκριτικής συμπόνιας, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για τη διεκδίκηση των ζωών μας και για το γκρέμισμα του κόσμου της κερδοφορίας και του ατομισμού. Κάτοικοι της περιοχής ρίχτηκαν με αυταπάρνηση στις φλόγες για να σώσουν ζωές, με κίνδυνο τη δική τους. Μεταναστευτικές/ προσφυγικές κοινότητες έγιναν χέρια διάσωσης, αίμα για τους τραυματίες, από το υστέρημά τους έγιναν δότες τροφής, ρούχων και εργατικών χεριών προς τους πληγέντες. Οι εκδηλώσεις συμπαράστασης από τους λαούς των γειτονικών χωρών, σε Τουρκία, Βόρεια Μακεδονία, Αλβανία κτλ ανέδειξαν την ελπίδα που έχει ακόμα αυτός ο τόπος να μη γίνει πεδίο σφαγής για τα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας. Ξεπήδησε ωστόσο παράλληλα και η γνωστή μπίζνα φιλανθρωπίας όσων χύνουν υποκριτικά δάκρυά. Είτε πρόκειται για το άνοιγμα του δρόμου προς την εκμετάλλευση του πλούτου της γης στα Γεράνεια Όρη, είτε την οικοπεδοποίηση δασικών αποτεφρωμένων εκτάσεων, είτε το ξεπούλημα της δημόσιας φυσικής περιουσίας στο τουριστικό κεφάλαιο, είτε την πολιτική κάλυψη και συμφωνία για τη λειτουργία εργοστασιακών μονάδων με τρόπους που αποδεικνύονται επιβλαβείς έως δολοφονικοί για το κοινωνικό σύνολο, είναι ηλίου φαεινότερο πως όσοι κερδοφορούν από όλα τα παραπάνω και όσοι υπηρετούν πολιτικά τα συμφέροντά τους δεν έχουν θέση στο μακρύ κατάλογο των αλληλέγγυων! Τα εκατομμύρια που μας μοστράρουν για να δείξουν τη φιλανθρωπία τους, είναι ήδη βουτηγμένα στο αίμα (από την πετραιοκηλίδα του Μαρινάκη στο Σαρωνικό, μέχρι τις Σκουριές, τον καρκινογόνο αέρα της Lafarge – ΑΓΕΤ Ηρακλής και το ξεπούλημα των νερών στο Βόλο) και αυτά δεν ξεπλένονται σε κανένα πλυντήριο φιλανθρωπίας! Όπως δεν ξεπλένεται όσα τρόφιμα και ανθρωπιστική βοήθεια να στείλει καμία πολιτική δύναμη σε περιφέρειες, δήμους και κοινοβούλιο, τη στιγμή που χαριεντίζεται με όλους αυτούς και τη στιγμή που έμπρακτα στηρίζει νομοθετώντας και με αποφάσεις συνεδριάσεων τα συμφέροντά τους!

Βλέποντας τη μεγάλη εικόνα...

Ζούμε σε ένα κράτος που λειτουργεί σε απόλυτη συνέπεια με το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί. Σε ένα αστικό κράτος, που με όλες του τις κυβερνήσεις της γραβατωμένης και μη αλητείας, λειτουργεί ως φοροεισπρακτικός και κατασταλτικός μηχανισμός, που στηρίζεται στο αλλησβερίσι των ψηφοθηρικών πελατειακών σχέσεων για να εξυπηρετήσει τα παιδιά της εκάστοτε κυβέρνησης, που δαπανά κόπο και ζωές για να αποπληρώσει ένα χρέος που δημιούργησαν οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι (τους οποίους φοροαπαλλάσει για να «ανακάμψει η οικονομία»!!!) και όσοι κέρδισαν από τις μίζες τους. Ζούμε σε ένα κράτος, που αν κάποιος μελετήσει τα δημοσιεύματα από τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007 (κυβέρνηση ΝΔ), στην Πάρνηθα το 2009 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), μέχρι σήμερα στη δυτική και ανατολική Αττική (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) οι αμυντικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού εξοπλισμού, που υπαγορεύονται από τους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, σταθερά ξεπερνούν τις όλο και μειούμενες δαπάνες πυροσβεστικού εξοπλισμού και αμοιβών πυροσβεστών κατά μερικές εκατοντάδες δυσεκατομμυρια! Και αυτό είναι πολύ συγκεκριμένη πολιτική επιλογή. Ζούμε σε ένα κράτος που σήμερα σε ημέρα «εθνικού πένθους» (Πέμπτη 26/7) έστειλε τα ΜΑΤ στη Θεσσαλονίκη να για να διασφαλίσει την ανενόχλητη διεξαγωγή των πλειστηριασμών, να επιβάλλει δηλαδή την ανενόχλητη από το κίνημα της πόλης υφαρπαγή της λαϊκής περιουσίας από τα αρπαχτικά των τραπεζών! Ζούμε σε ένα κράτος που μετά την κοινωνική κατακραυγή, σκέφτηκε να αναστείλλει τα διόδια στη φλεγόμενη Αττική! Ζούμε σε ένα κράτος που οι ευθύνες του Δήμου, της Περιφέρειας και της Πολιτείας, γίνονται μπαλάκι πάνω από τις σμπαραλιασμένες ζωές στη Μάντρα χθες, σήμερα στη Ραφήνα και στο Μαραθώνα και αύριο ποιός ξέρει που...

«Κάψτε, τσιμεντώστε, ιδιωτικοποιήστε, για να έχουμε ανάπτυξη και δουλειές»

Καθρεφτης σου είμαι κοινωνία σου μοιάζω...

Βέβαια το τέρας της αισχροκέρδιας δε θα μπορούσε να νικήσει χωρίς να έχει στυλοβάτη την αποδοχή του, μέσα από την διαμόρφωση μιας κουλτούρας που αναπαράγει περίπου ως φυσιολογική και υγιή την ύπαρξή του. Η καλλιέργια της νοοτροπίας του ατομικού συμφέροντος σε βάρος του συνόλου, είναι βασικό συστατικό της συντήρησης και της διαχείρισης του καπιταλισμού, που αποτελεί τη μεγάλη εικόνα. Κανένας από δαυτους δε θα μπορούσε να υπάρξει, αν μέρος της κοινωνίας δε χειροκροτούσε Μαρινάκηδες, Ψινάκηδες και Μπέους, εάν η κοινωνική ευθύνη (καθαρισμός δημόσιων και μη χώρων για λόγους πυρασφάλειας, ανεμπόδιστη πρόσβαση στην παραλία ακόμα και αν μεσολαβεί ατομική ιδιοκτησία κοκ) έμπαινε αυτόματα πάνω από την απο ατομική πολυτέλεια. Συμφερει και γι αυτό επιδιώκεται τόσο η αποβλάκωση του κόσμου όσο και η ύπαρξη της ανέχειας, μιας και πάνω σε αυτά δημιουργούνται ορδές άμεσα εκμεταλλέυσιμων ανθρώπων. Στην ίδια κοινωνία που έσπασε το κοντερ της αλληλεγγύης, βρέθηκαν άνθρωποι να πιστεύουν οτι τις φωτιές τις στέλνει ο Θεός ως τιμωρία ή τις βάζουν αλλοδαποί! Μέσα στον ορυμαγδό και το πένθος τις ίδιες μέρες το παρακράτος των φασιστών της Χρυσής Αυγής ένιωσαν την ανάγκη να σπάσουν στο ξύλο μετανάστες στη Θεσσαλονίκη και να επίτεθούν στον ράπερ με το ψευδώνυμο Thanasimo, φίλο του Π. Φύσσα, στον Πειραιά, την ώρα που συγκέντρωνε υλικό για τους πυροπαθεις (αναζητήστε τα σχετικά δημοσιεύματα είναι αποκαλυπτικά)!

«Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο. Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι. Κατάπιαμε τη γλώσσα μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα» και μαζευτήκαμε πολλοί, μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!»

Σώπα μη μιλάς! Ν. Ασίν

Αγώνας και αλληλεγγύη για να μη γίνει/ παραμείνει «ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού...»

(Θα ακολουθήσουν ενημερώσεις από την ομάδα αποστολής εθελοντών στις πυρόπληκτες περιοχές, που έχει οργανωθεί με κάλεσμα που προηγήθηκε)

Πρωτοβουλία αλληλέγγυων συλλογικοτήτων:

Κατάληψη Ματσάγγου, Αυτόνομη Αγορά Βόλου, Κίνηση πολιτών Πηλίου και Βόλου για το νερό, Αναρχικοί μαθητές Ζιζάνια, Κουζίνα αλληλεγγύης Βόλου, Ιατρείο Αλληλεγγύης, Λαϊκή Συνέλευση Αγίου Νεκταρίου, Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας Βόλου