ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Αναδημοσίευση απόhttps://watervolo.blogspot.com/2020/01/blog-post_24.html
Από τον Ιούνη 2013, σε σχετική εισήγηση που κατατέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο από την Κίνηση,  στο κεφάλαιο που αφορά την άρδευση, υποστηρίξαμε ότι η απόφαση της τότε δημοτικής αρχής (Γενάρης 2013) να μεταφέρει την άρδευση από το δήμο στην ΔΕΥΑΜΒ, ήταν  πολιτικά απαράδεκτη και παράνομη (εκκρεμεί προσφυγή μας στο ΣτΕ). Η συντριπτική πλειοψηφία των ορεινών κοινοτήτων ζητούσε την παραμονή της διαχείρισης της άρδευσης στο πλαίσιο της ΤΑ, όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία.

Η ΔΕΥΑΜ, νοσούσε ήδη  βαριά ως ιδιωτικού δικαίου επιχείρηση, ταλαιπωρημένη από φαινόμενα κακοδιαχείρισης και δικαστικές περιπέτειες  και ήταν βέβαιο ότι δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με το τεράστιο φορτίο της άρδευσης. Κάτι που παραδέχονταν δημόσια οι τότε αντιπρόεδρος και τεχνικός διευθυντής της ΔΕΥΑΜΒ, σε συνελεύσεις στα χωριά, όπως πχ στη Δράκεια.

Ήταν φανερό, ότι η χωρίς διαβούλευση και συγκεκριμένο λόγο, υφαρπαγή της άρδευσης από  τις κοινότητες, που μέχρι τότε και για κάμποσους αιώνες τα κατάφερναν καλά  στο πλαίσιο της κοινότητας ή του δήμου, εξυπηρετούσε άλλους σκοπούς και συγκεκριμένα την εμπορευματοποίηση του νερού ερήμην των τοπικών κοινωνιών. 

Η απόφαση της τωρινής διοίκησης της ΔΕΥΑΜΒ, στην τελευταία συνεδρίασή της, για επαναφορά της άρδευσης στον δήμο, συνοδεύτηκε από τις πρωτοφανείς εκδικητικές δηλώσεις του δήμαρχου («ας βγάλουνε τα μάτια τους», «να δούμε τη μαγκιά τους»), σαφώς ενοχλημένου από το γεγονός ότι δεν κατάφερε να κάμψει  την αντίσταση των κοινοτήτων οι οποίες με την αυτοδιαχείριση ως βασικό τους εργαλείο διεκδίκησαν δυναμικά το αίτημά τους για ενεργό συμμετοχή στη λειτουργία της άρδευσης, παρά  την αστυνομική και δικαστική καταστολή, τους εκβιασμούς, τη στοχοποίηση και τη μετατροπή των δημοτικών χώρων σε άντρο φουσκωτών και ασφαλιτών.

Ο αγώνας μας, στην υπόθεση της άρδευσης, δεν τελειώνει εδώ με αυτή την απόφαση. Έγινε ένα θετικό βήμα. Η συνέχεια είναι εξίσου δύσκολη, γιατί έχουμε απέναντί μας έναν δήμαρχο που φέρεται εκδικητικά, και τοπικά ΜΜΕ και κομματικούς μηχανισμούς που εξακολουθούν να βλέπουν το δένδρο και να χάνουν το δάσος. Επικεντρώνονται στο έλλειμα   του ενός εκατομμυρίου που ανέφερε ο δήμαρχος, το οποίο μάλιστα συσχετίζουν με την αυτοδιαχείριση, κάτι που προφανώς είναι ψευδέστατο και παραπλανητικό. Εμφανίζονται φανερά ενοχλημένοι και αυτοί από τον κινηματικό , ακομμάτιστο και ακηδεμόνευτο 10χρονο αγώνα των πολιτών που συνεχίζεται γερά και κρατάει μακριά την εμπορευματοποίηση του Νερού. Οι ορεινές κοινότητες αυτοδιαχειρίστηκαν την άρδευση αντιμετωπίζοντας τα οργανωτικά και λειτουργικά θέματα χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση των Υπηρεσιών του δήμου ή της ΔΕΥΑΜΒ.

Θα περιμένουμε τη συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο στις 28 Γενάρη το οποίο καλείται να εγκρίνει την απόφαση της ΔΕΥΑΜΒ, θα καταγράψουμε το σκεπτικό και προφανώς θα κληθούν οι συνελεύσεις των χωριών να χαράξουν την παραπέρα πορεία ανάλογα.

Ο αγώνας μας φυσικά συνεχίζεται και στα άλλα μέτωπα του νερού που είναι εξίσου σοβαρά και αφορούν την προστασία του ως μη εμπορεύσιμου φυσικού αγαθού προσβάσιμου σε όλους-ες και όλα.

Σήμερα ωστόσο ο νέος πρόεδρος της ΔΕΥΑΜΒ, αποκάλυψε το σχέδιο της επιχείρησης που αφορά την δημιουργία εμφιαλωτηρίου νερού στην Πορταριά δηλαδή της εμπορευματοποίησης του νερού. 

Διαβάζουμε στο πρόγραμμα της παράταξης Μπέου το 2014:  

“Λέμε όχι στην ιδιωτικοποίηση, λέμε όχι στην εμπορευματοποίηση. Αποτελεί απαράβατη αρχή μας ότι το νερό είναι και θα παραμείνει δημόσιο αγαθό.”

Βέβαια δεν μας εκπλήσσει η φοβερή αυτή νέα κολοτούμπα ούτε το θράσος του ανθρώπου να μιλάει για τα, πράγματι, υπέροχα νερά του Πηλίου, τα οποία όμως συστηματικά απαξιώνονται και υποβαθμίζονται από την ΔΕΥΑΜΒ με τη χλωρίωση, ως επικίνδυνα για την υγεία των ντόπιων κατοίκων και των επισκεπτών. Οι κάτοικοι των χωριών σπρώχνονται στο εμφιαλωμένο νερό που στην προκειμένη περίπτωση θα είναι το νερό της πηγής τους (!) που απολάμβαναν όπως το έδινε η φύση, χωρίς χημικά πρόσθετα.

Εδώ και οκτώ χρόνια έχουμε υποβάλλει πρόταση στο ΔΣ του Βόλου, να κατασκευαστεί ξεχωριστό δίκτυο δημόσιων βρυσών με πηγαίο νερό από το Πήλιο, ώστε να μειωθεί δραστικά το κόστος της αγοράς του εμφιαλωμένου νερού, το όποιο ξεπερνά τα 20 εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο. Παράλληλα θα γλυτώναμε από πάνω από 100 εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια που θάβονται τώρα στο ΧΥΤΑ ή θα καίγονται στους φούρνους της ΑΓΕΤ, εάν επιτρέψουμε να γίνει το εργοστάσιο παραγωγής rdf,  και θα εμπλουτίζεται ο αέρας που αναπνέουμε με πρόσθετες διοξίνες και φουράνια.

Αυτά ωστόσο είναι ψιλά γράμματα και ασήμαντες λεπτομέρειες. Ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΜΒ μιλάει ανοικτά και επιθετικά για μετατροπή της ΔΕΥΑΜΒ σε μια κερδοσκοπική επιχείρηση και εμπορευματοποίηση του Νερού. Είναι προφανές ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό από το Κίνημα και τους κατοίκους των χωριών. Ένα  καινούργιο μέτωπο ανοίγει.

Δεν χαλαρώνουμε και δεν ξεΝΕΡΟνουμε